Κεντρική ιδέα και σύνθεση της μελέτης ήταν να δημιουργηθούν δυο κατοικίες τριών υπνοδωματίων εκμεταλλευόμενες όλο το εμβαδόν του οικοπέδου με τέτοιο τρόπο ώστε το τοπίο και οι εσωτερικοί χώροι να αλληλοεπιδρούν με τους ενδιάμεσους εξωτερικούς χώρους εισάγοντας το πρώτο (τοπίο) στο δεύτερο με πολλούς σε διαφορετικός τρόπους και ποιότητες. Για επιτευχθεί αυτό επιλέχτηκε μια τυπολογία ανοιγμάτων από το πάτωμα έως την οροφή με μια ποικιλία μόνο ως προς το πλάτος τους, όπου τα σταθερά είναι συνήθως στα 60εκ τα ανοιγμένα στα 90εκ και οι μπαλκονόπορτες στα 200εκ. Δημιουργείται έτσι κάθε φορά ένα διαφορετικό καδράρισμα του τοπίου ανάλογα με την γωνία και την θέση του επισκέπτη. 

  Σκοπός ήταν να έχουμε δυο σχεδόν ισάξιες κατοικίες, η κάθε μια με την ιδιωτικότητα της, που θα χρησιμοποιηθούν για ήσυχες χαλαρές διακοπές κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μακριά από την φασαρία της πόλης, δίπλα στην θάλασσα παρέα με το άγριο κρητικό τοπίο.

  Η μορφή του κτιρίου βασίζεται σε απλές γραμμές, δημιουργώντας ορθογώνιους σχηματισμούς απλούς συνθετικά, κατάλληλους για την σωστή και ομαλή ένταξη του κτίσματος στο περιβάλλον του. Στο ίδιο το σώμα του κτιρίου δημιουργούνται υπαίθριοι στεγασμένη χώροι χωρίς να διασπάται ο βασικός όγκος του κτίσματος, κρατώντας έτσι έναν στιβαρό και ενιαίο χαρακτήρα σε όλη την κατασκευή. Οι πέργκολες αποτελούν πολύ σημαντικό μορφολογικό εργαλείο της όλης κατασκευής καθώς βγαίνουν από το κτίριο για να πλαισιώσουν τους εξωτερικούς χώρους διημέρευσης. Έτσι η κατασκευή αποκτάει λειτουργικότητά χρηστικότητα και αρκετό όγκο κάνοντας την να δείχνει μεγαλύτερη από ότι είναι. Τα εξωτερικά καθιστικά οργανώνονται σε συνέχεια των εσωτερικών καθιστικών χώρων με σκοπό την αρμονική σχέση και συνύπαρξη αυτών. Οι υπαίθριες διαμορφώσεις του περιβάλλοντα χώρου, (κτιστές πεζούλες, πέργκολες, φύτευση, κολυμβητική δεξαμενή, ξύλινα ντεκ, χαμηλή και ψηλή φύτευση) σε συνεργασία με το κτίσμα δημιουργούν ένα συνθετικά άρτιο αποτέλεσμα με σεβασμό προς το φυσικό τοπίο.